W chorobie alkoholowej – przerost mechanizmów obronnych. Mechanizmy obronne pozwalają nam na chlanie. Mechanizmy obronne tkwią w naszej podświadomości. Włączają się same bez udziału woli. Wyłączyć je musimy naszą wolą. Wyłączanie mechanizmów obronnych sprawia ból.
System dumy i kontroli, system nałogowego regulowania uczuć, system iluzji i zaprzeczania. U alkoholika systemy te są powiększone.
1. Racjonalizacja.
Budowanie alibi i usprawiedliwienia dla swojego picia, czyli piję bo
(chcę, lubię, muszę, powinienem itd.).
2. Zaprzeczanie.
Podtrzymywanie przekonania, ze coś nie istnieje, mimo że w rzeczywistości to cos występuje.
3. Kłamstwo.
Świadome zmienianie rzeczywistości.
4. Minimalizowanie.
Przyznawanie się do problemu, ale zmniejszając go (np. nie jestem alkoholikiem tylko pijakiem itp.).
5. Obwinianie (projekcja, przeniesienie).
Zaprzeczanie własnej odpowiedzialności za pewne zachowania i zrzucanie odpowiedzialności na kogoś lub na coś.
6. Marzeniowe planowanie.
Tworzenie naiwnych wizji własnych działań i sytuacji potrzebnych do rozwiązania konkretnych problemów życiowych ( np. mówienie w trakcie trwania ciągu alkoholowego – „od jutra nie piję”, w sobotę wygram w totka i wtedy wszystko się zmieni itp).
7. Manipulacja.
Wrobienie kogoś – działanie poprzez innych dla uzyskania własnego celu.
8. Wypieranie.
Wyrzucenie faktu z pamięci (może się odbywać na poziomie podświadomości, nie zdajemy sobie wówczas z tego sprawy i autentycznie nie pamiętamy).
9. Intelektualizowanie.
Dobudowanie naukowej lub pseudo naukowej teorii na usprawiedliwienie swojego picia czy innego postępowania.
10. Odwracanie uwagi.
Przerzucenie uwagi z problemu naszej winy na inny, bezpieczny dla nas temat.
