Zważcie jednak, by w owym byciu razem
rozpostarły się również
przestrzenie niczyje, tak,
aby między wami wiatry niebios
tańczyć mogły.
Kochajcie się nawzajem,
ale nie czyńcie z miłości kajdan: Niech będzie ona raczej morzem, falującym pomiędzy brzegami waszych dusz.
Napełniajcie sobie nawzajem kielichy,
ale nie pijcie z jednego.
Częstujcie jedno drugie chlebem,
ale nie jedzcie tego samego bochenka. Śpiewajcie, tańczcie i weselcie się pospołu,
ale niech każde z was zachowa swą samotność.
Podobnie struny lutni:
chociaż każda osobno,
dźwięczą ta samą muzyką.
Ofiarujcie sobie serca,
ale nie w jasyr żadnego z was. Jako że tylko ręka Żywota
może serca wasze posiąść.
I stójcie razem, lecz nie za blisko siebie:
Gdyż filary świątyni stoją osobno,
A dąb i cyprys nie wzrastają w swoim cieniu.
Khalil Gibran – „Prorok”
