Musisz być głęboko przekonany z własnego doświadczenia że Twoja reakcja na alkohol jest do tego stopnia nienormalna, że jakiekolwiek pobłażanie sobie w piciu stanowi całkowicie niepożądany i nie do przyjęcia sposób życia.
Musisz być absolutnie szczery w pragnieniu przerwania picia raz na zawsze.
Musisz uznać że problem picia nie jest dla Ciebie sprawą rozrywki, ale groźną reakcją psychopatologiczną na zgubny dla Ciebie środek chemiczny, jakim jest alkohol.
Musisz jasno zdawać sobie sprawę, że każdy człowiek który raz przekroczy granicę między piciem towarzyskim a nałogowym, nigdy więcej nie będzie w stanie pić w sposób umiarkowany.
Musisz uznać, że zaprzestanie picia jest Twoim jak najbardziej osobistym problemem który dotyczy Ciebie w pierwszym rzędzie. Nie wolno Ci tego traktować jako ustępstwo na rzecz np. rodziny, przyjaciół, pracodawcy.
Musisz zrozumieć że pochodzenie z rodziny alkoholików jest dla Ciebie wymówką, a bynajmniej nie przyczyną nałogowego picia.
Musisz sobie uświadomić, że każdy rozsądny, inteligentny i szczery człowiek, który naprawdę chce się zdobyć na poważny wysiłek panowania nad sobą przez okres dostatecznie długi, jest w stanie nauczyć się panowania i życia bez alkoholu.
Musisz unikać tylko pozornie nieszkodliwych potknięć (tj. wypicia jednego czy dwóch kieliszków), nie wolno Ci przekonywać siebie że piwo to nie alkohol i nie szkodzi.
Musisz wyrzec się złudzeń, że alkohol jest środkiem zaostrzającym rozum i dowcip.
Musisz nauczyć się takiego życia wśród ludzi, byś mógł traktować ich błędy bez popadania w stan rozdrażnienia.
Musisz nauczyć się zachowywania równowagi uczuciowej zarówno w sukcesach jak i niepowodzeniach, ponieważ i miłe i nieprzyjemne emocje mogą stanowić dobrą wymówkę do wypicia jednego kieliszka.
Musisz starać się wypracować sobie dojrzały światopogląd i nauczyć się powodować rozsądkiem a nie uczuciem, oraz odprężać się umysłowo i fizycznie w sposób naturalny, bez uciekania się do narkotyzującego działania alkoholu.
Nie wolno Ci zaniedbywać starań o zachowanie zdrowia fizycznego, które jest ważnym czynnikiem dla Twojej rehabilitacji i powrotu do społeczeństwa od którego nałóg Cię odsunął.
Ważne jest ścisłe wypełnianie narzuconego sobie samemu porządku dnia, który przestrzegany świadomie pomoże Ci w ukształtowaniu zwartej, zdyscyplinowanej osobowości, rozwija nowe przyzwyczajenia w miejsce dawnych, niekorzystnych i nadaje Twojemu życiu nowy rytm i sens.
Musisz uświadomić sobie, że przez fakt porzucenia picia, nie wolno Ci się uważać ani za bohatera, ani za męczennika, któremu z tego tytułu przysługują jakieś specjalne prawa i wobec tego rodzina musi zadośćuczynić każdemu kaprysowi i życzeniu. Pamiętaj, że leczysz się głównie i przede wszystkim dla samego siebie.
Nie powinieneś dać się zniechęcać uczuciu niezadowolenia i pewnej pustki w początkowym okresie abstynencji, ale uczucie to powinieneś starać się przetworzyć w podnietę do działania. Zajmij się czymś pożytecznym, zgłoś się do klubu abstynenta.
Nigdy, a szczególnie w początkowym, najtrudniejszym okresie abstynencji i reorganizowania własnego życia nie powinieneś osłabiać swojej czujności. Wówczas bowiem zjawia się najczęściej przedwczesne poczucie zwycięstwa i dumy, bardzo niebezpieczne, ponieważ ono przeważnie staje się przyczyną nawrotu picia.
Na koniec – powinieneś doceniać wagę i znaczenie własnej reedukacji i uważać ją za najważniejszy problem swojego życia
PICIE OZNACZA KLĘSKĘ POD KAŻDYM WZGLĘDEM, NATOMIAST TRWAŁA ABSTYNENCJA UMOŻLIWIA CI OSIĄGNIĘCIE SUKCESÓW W ŻYCIU.
Program „HALT”
Pamiętaj że nie wolno Ci być: ˇ „H” hungry = głodny
ˇ „A” angry = zły
ˇ „L” lonely = samotny
ˇ „T” tired = zmęczony
„Skorośmy słabi – pomagajmy sobie wzajemnie ! Nie mówmy temu co upadł – Nie chcę Cię znać” ( Romain Rolland)
