Temat nr 4 Dziennik uczuć

Tezy:
1. Alkoholicy chętnie koncentrują się na myśleniu, ograniczając tym samym możliwość rozpoznawania przeżywanych uczuć.

REKLAMA

1. Alkoholicy pod wpływem psychologicznych mechanizmów uzależnienia często nie czują uczuć – by powrócić do umiejętności rozpoznawania uczuć u siebie samego należy prowadzić dziennik uczuć.
2. Sposobem prowadzenia dziennika uczuć jest zapisywanie uczuć jakie towarzyszyły przy okolicznościach i sytuacjach w ciągu dnia.

CELE:

1. Poszerzyć umiejętność rozpoznawania uczuć.
2. Stworzyć okazję do zapisywania przeżywanych uczuć.
3. Zwiększyć umiejętność analizowania przeżywanych uczuć.
4. Ułatwić rozpoznawanie stanów zagrażających trzeźwości.

Alkoholicy chętnie koncentrują uwagę na własnym myśleniu, ograniczając tym samym możliwość rozpoznawania przeżywanych uczuć. Może być to spowodowane dążeniem do odwrócenia uwagi od wyrażania uczuć. Taka postawa często bywa efektem błędnych oddziaływań wychowawczych rodziców, ciotek, babć itp., którzy utrudniali spontaniczne wyrażanie uczuć. Np. mówili do swych pociech: „chłopiec nie płacze, … nie wypada głośno krzyczeć, … tylko baby się przytulają” itp. Również wymierzanie kar za przeżywanie niektórych uczuć jest często powodem coraz większych trudności w ich przeżywaniu, a w końcu nawet do wycofywania się z ich przeżywania. Trudności wyrażania uczuć „negatywnych” mogą być spowodowane brakiem bezpiecznego miejsca do wyrażania tych uczuć.

Alkoholicy pod wpływem psychologicznych mechanizmów uzależnienia często nie czują uczuć – początkowo tych o charakterze negatywnym dla nich, a później innych. Czasem muszą się upić, aby takich uczuć nie doświadczyć. Postawa taka może doprowadzić do sytuacji, w której pojawią się trudności w rozpoznawaniu niepokoju, narastającej złości. Dopiero wysoki poziom napięcia emocjonalnego wywołuje często niekontrolowaną reakcję w postaci wybuchu złości, połączonej niejednokrotnie z agresją, a to staje się czasem Źródłem poczucia winy.

Aby uniknąć braku dostępu do samego siebie – do swoich uczuć, trzeba skorzystać z Dziennika uczuć !

Sposób prowadzenia dziennika:

Każdy dzień należy pisać na nowej stronie, rejestrując datę i dzień tygodnia. Zapisywanie każdego dnia na nowej stronie gwarantuje, że nie będzie się „przypadkowo” wracać do wcześniejszych notatek. Nie należy zapisywać notatek z poprzedniego dnia. Pisz dzienniczek wieczorem, przed pójściem spać, lub w ciągu dnia, kończąc go wieczorem. Dziennik jest zapisem wszystkich ważniejszych wydarzeń z codziennego życia i towarzyszących temu uczuć.

Zapisując uczucia należy posługiwać się schematem:

UCZUCIE GDY OKOLICZNOŚĆ – SYTUACJA
na przykład:
poczułem zdenerwowanie gdy spóźniłem się na zajęcia
poczułem radość gdy dostałem list od rodziny
można też prowadzić dziennik zmieniając kolejność zapisu:

GDY OKOLICZNOŚĆ – SYTUACJA UCZUCIE
na przykład:
Gdy spóźniłem się na zajęcia poczułem zdenerwowanie
Gdy dostałem list od rodziny poczułem radość
Rejestrować można tylko uczucia i sytuacje wywołujące te uczucia. W zapisie nie wolno używać słów PONIEWAŻ, BO, DLATEGO, ŻE. Tłumaczenie tego co się stało jest spotykane w pamiętniku – dziennik uczuć nie jest pamiętnikiem – jest miejscem do rejestrowania twoich stanów emocjonalnych, uczuć, które ci towarzyszą w ciągu dnia przy różnego rodzaju zdarzeniach.

Dziennik uczuć służy do wyłapywania takich stanów emocjonalnych, które są dla ciebie niebezpieczne, z którymi sobie nie radzisz. Dlatego też co jakiś czas, najlepiej co tydzień, przeglądaj dziennik i kolorowymi mazakami podkreślaj te uczucia, które są dla ciebie przyjemne, dobre oraz takie, których nie chciałbyś przeżywać często lub w ogóle nie chciałbyś mieć z nimi do czynienia (np. czerwonym podkreślaj te ostatnie a zielonym te „dobre”).

Dziennik uczuć jest lusterkiem w którym można przyglądać się swojemu wnętrzu. Nie pisz dziennika uczuć „pod terapeutę” – tym robisz sobie krzywdę.

Twoje uczucia są widoczne na zewnątrz, nawet gdy ty ich nie dostrzegasz – nazywa się to MOWĄ CIAŁA (mowę ciała znają dobrze zwierzęta – zazwyczaj znają ją również terapeuci).